Collega Samina komt oorspronkelijk uit Pakistan. Daar kon ze zichzelf niet zijn – niet omdat ze vrouw is, en ook niet omdat ze lid is van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, een minderheid. Ze vluchtte vier jaar geleden naar Nederland en is hier inmiddels helemaal op haar plek. “Ondertussen ben ik bijna Nederlands geworden, haha! Ik maak zelfs afspraken om te Skypen met mijn ouders. Daar moesten ze wel even aan wennen, want in Pakistan zit je nooit vast aan een tijd. Maar anders past het niet meer in onze planning thuis!”
Over (vrijwilligers)werk
Samina haalt veel voldoening uit haar werk en vrijwilligerswerk. “Vrijwilligerswerk kende ik helemaal niet vanuit Pakistan, dat heb ik hier echt ontdekt. Ik vind het zo mooi en waardevol om op die manier iets terug te kunnen geven aan de maatschappij.” Daar tegenover staat dat een baan vinden in Nederland lastiger was dan ze van tevoren had gedacht. “Een netwerk hebben is zo belangrijk! Dat kende ik eigenlijk niet. Maar dat blijkt dus heel handig. En ik voel de vrijheid daar ook in: je mag overal heen, je mag netwerken met wie je wil, en je kunt altijd om hulp vragen. In Pakistan waren er zoveel regels – hier voel ik me vrij.”
“Zodra ik mocht werken, heb ik dat ook gedaan. Maar, niks was makkelijk omdat ik bij alles vanaf nul moest beginnen. Ik vond het heel belangrijk om te werken; om Nederlands te kunnen oefenen. Van ijsjes verkopen tot soft skills training geven. Ik heb door die werkzaamheden ook heel veel verschillende mensen ontmoet, uit veel verschillende culturen. Dat maakte het allemaal extra interessant. Het duurde trouwens wel lang voordat ik überhaupt mócht werken. Daar zou de overheid nou echt wat aan moeten doen.”
Oordeel niet te snel
Juist omdat Samina alles met een open blik benadert, vindt ze het soms extra moeilijk als mensen over haar oordelen zonder haar achtergrond te kennen. Ze roept iedereen op om niet zo snel te oordelen en respectvol te zijn. “Ik heb ook wel eens opmerkingen gehad over iets wat ik kocht – dat vind ik zo vervelend! Het brengt ook het verleden naar boven; ik dacht dat ik in Nederland vrij zou zijn om alles te doen zoals ik het wil doen. Het is niet fijn dat ik me dan soms toch bekeken of beoordeeld voel.”
Kijk naar de mens, niet naar het CV
Ook voor werkgevers heeft ze een oproep: “Tegen werkgevers wil ik zeggen: Geef statushouders een kans. Ze zijn gewoon professionals die toevallig ergens anders geboren zijn. Ze bieden veel meer dan hun CV laat zien. En het mes snijdt aan twee kanten: je huidige medewerkers leren ook weer van andere culturen. Twijfel je? Start dan met een stage, zodat je elkaar kunt leren kennen en kunt kijken of er een match is.”
Dromen en doelen
Samina is gelukkig in Nederland en is blij dat ze weer mag dromen en doelen kan stellen. “Ik ben een direct en doelgericht persoon geworden in Nederland. Ik ben heel blij bij de Refugee Talent Hub en wil me graag verder ontwikkelen. Naast mijn werk studeer ik Social Work; ik heb mijn eerste jaar succesvol afgerond. Als ik afgestudeerd ben, wil ik graag fulltime werken en in mijn werk vluchtelingen helpen. En verder? Ik hou van dansen en zou zo graag hiphop en moderne dans willen leren! Oh en de Franse taal. En zingen!” Aan ambitie duidelijk geen gebrek bij onze collega; dank voor je inspiratie, Samina!
Schijnwerpers
Samina stond onlangs in de schijnwerpers toen het boek Wie we zijn, waarin zij haar verhaal deelde, uitkwam. In het boek staan 25 krachtige vrouwen met een vluchtelingachtergrond geportretteerd. Stuk voor stuk zijn het indrukwekkende verhalen. Benieuwd? Je kunt het boek bestellen bij uitgeverij Kyosei.