Technisch bedrijfskundige Sevde Karayel kwam vijf jaar geleden, 32 weken zwanger, met haar man vanuit Turkije naar Nederland. Na een aantal jaar in azc’s doorgebracht te hebben, vonden ze hun thuis in Geldermalsen. Inmiddels zit hun zoontje op de basisschool en is Sevde, via het Women Mentoring Program van FrieslandCampina, alweer ruim een jaar aan het werk als Customer Service Officer.

“In Turkije deed ik een PhD in de logistiek,” vertelt Sevde. “Ik had het erg naar mijn zin, haalde veel inspiratie uit mijn werk en mijn onderzoek. Ik heb mijn PhD helaas niet af kunnen maken.” Haar werk en leven in Turkije waren een contrast met wat volgde toen ze waren gevlucht. “In een azc zit je heel lang stil. Je praat jezelf ‘naar beneden’, omdat je zo inactief bent. Je gaat twijfelen of je iets wel kunt, of jou het allemaal wel gaat lukken. Het voelt als een enorme afstand tot het normale leven, tot de maatschappij. Dat is heel moeilijk.” Toen ze in Nederland eenmaal een huis hadden gekregen en zich weer konden richten op het opbouwen van hun leven, ging Sevde – gesteund door haar man en zoontje – dan ook vol van start. De taal leren, mensen leren kennen, haar netwerk uitbreiden…

Het mentorprogramma

Via vrienden hoorde ze over Refugee Talent Hub en op de website zag ze het mentorprogramma voor vrouwen bij FrieslandCampina. Het doel van het programma? Om mentees te ondersteunen in hun zoektocht naar werk in Nederland. Sevde was meteen enthousiast, en mocht meedoen. “Het belangrijkste voor mij was mijn netwerk uitbreiden,” vertelt ze. “Maar het was veel meer dan dat. Mijn mentor heeft me geholpen met mijn CV, motivatiebrieven schrijven, sollicitatiegesprekken oefenen, naar welke banen ik kon kijken. Het was supernuttig.”

Via een andere mentor hoorde Sevde’s mentor per toeval dat er een baan vrijkwam bij FrieslandCampina zelf, waar Sevde goed bij paste. Hij moedigde haar aan om te solliciteren, en dat deed ze. “Hij zei: je kunt het! Dus ik dacht: dan ga ik ervoor, al is het alleen maar voor de ervaring van het voeren van een sollicitatiegesprek,” zegt Sevde. “Het eerste gesprek ging goed, en ik mocht voor een tweede gesprek komen. Dat voelde heel bijzonder. Toen ik hoorde dat ik de baan had, kon ik het echt niet geloven!” Haar ogen stralen. Je voelt aan alles dat ‘een baan’ zoveel meer is dan dat.

#Inclusion: delen en vragen

Marilù Sannino verhuisde zes jaar geleden vanuit Italië naar Nederland. Na haar studie taalwetenschappen in Nijmegen vond ze een baan bij FrieslandCampina. Inmiddels is ze teamlead en leidinggevende van Sevde. “We zijn heel open naar elkaar. We geven elkaar feedback, en we willen allebei graag nieuwe dingen leren. Dat maakt dat we prettig samenwerken. We zoomen ook graag samen uit: hoe komt het dat het soms lastig is om met bepaalde collega’s samen te werken? Welke cultuurverschillen zijn er tussen Turkije, Italië en Nederland? Wat kunnen we doen om die bespreekbaar te maken?”

“De werkomgeving in Nederland is veel informeler dan in Italië en Turkije,” vertellen Marilù en Sevde. “Daar ben je soms bijna bang voor de manager. Die zit in diens eigen kantoor. Je moet voorzichtig zijn met wat je deelt. Hier in Nederland is je manager ook je coach. Het voelt veilig. Je hebt open gesprekken over waar je jezelf over vijf jaar ziet, bijvoorbeeld. En je manager helpt jou om het beste uit jezelf te halen, en neemt je ook in bescherming tegen jezelf als je te veel wilt.”

Wat ze iedereen zouden aanraden: organiseer een ontbijt- of lunchsessie waarin iemand met een bepaalde achtergrond zorgt voor het eten. Zo was een ontbijt na het Suikerfeest een hele mooie gelegenheid om nieuwe dingen te proeven en het verhaal erbij te horen. “Eten verbindt, en een gesprek voeren over je cultuur aan de hand van het eten zorgt voor meer verdieping. Het nodigt uit tot delen en vragen. Echt een aanrader!”

#Inspire: verder dan je durft te dromen

Door werk leer je dus ook elkaars cultuur beter kennen. Marilù knikt: “Een baan hebben is van onschatbare waarde. Het is ook zelfstandigheid, een netwerk in een nieuw land, zelfverzekerdheid, trots, onderdeel zijn van de samenleving. Je maakt elke dag wat mee, leert nieuwe dingen.”

Sevde voegt toe: “Het belangrijkste dat ik mezelf bleef vertellen, was ‘je kunt het’. Want ik wist: als ik werk, dan voel ik me sterk, dan groei ik, dan voeg ik iets toe aan de maatschappij. Dan doe ik ertoe. Dan ben ik zelfstandig en kan ik mijn eigen richting weer bepalen. Een baan hebben maakt een wereld van verschil! Het feit dat mijn mentor ook in mij geloofde, sterkte mij. Dus: geloof in jezelf. En omring jezelf met mensen die ook in jou geloven. Dat zal je verder brengen dan je durft te dromen.”